Παρασκευή 28 Μαρτίου 2008

Καταπολέμηση των εχθρών της ελιάς

Αγαπητοί φίλοι, ερασιτέχνες αγρότες
Οι καταπολεμήσεις των εχθρών για να έχουν αποτέλεσμα,πρέπει να γίνονται την κατάλληλη εποχή και με τα κατάλληλα φυτοφάρμακα.Φάρμακα κατάλληλα υπάρχουν ,εφ΄όσον
γίνεται καλή χρήση,η εμπειρία μου και η γνώση με έχουν διδάξει ,δυστυχώς, ότι γίνεται
κατάχρηση με όλα τα επακόλουθα.
Η πλειονότητα των αγροτών,είτε από άγνοια των συνεπειών των φαρμάκων,είτε από φόβο μήπως χάσουν τη σοδειά τους και με την εσφαλμένη αντίληψη ότι τα φάρμακα τα έχουν ψευτήσει,χρησιμοποιούν διπλή και τριπλή δόση,χωρίς να τηρούν τα μέτρα ασφαλείας που αναγράφονται στις ετικέττες των κουτιών με αποτέλεσμα να εγκληματούν διπλά και τριπλά εις βάρος των αθώων καταναλωτών.
Εγώ σαν ερασιτέχνης αγρότης ,είμαι κάθετα αντίθετος με τη χρήση,πολύ δε περισσότερο ,με τη κατάχρηση των φυτοφαρμάκων.
Βέβαια κανείς δε διαφωνεί με την έξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας.Ωστόσο,
σήμερα,η τεχνολογική δυνατότητα να καθυποτάσσονται όλα στη λογική του κέρδους απειλεί
την ίδια την ανθρώπινη ζωή,δυναμιτίζει και διαταράσσει τον Κώδικα της Φύσης.
Τό ακατασίγαστο κυνήγι του κέρδους έχει συμβάλει,ώστε η στοιχειώδης ανθρώπινη λει-
τουργία που λέγεται ΒΡΩΣΗ και ΠΟΣΗ να μεταμορφωθεί σε ένα θρίλερ τρόμου.Στην προσπά-
θειά τους οι παραγωγοί να αυξήσουν την απόδοση των προϊόντων τους,βομβαρδίζουν τα φυ-
τά και τη γη με τις πάσης φύσεως φυτοορμόνες που παράγουν οι κολοσσοί της βιοτε-
χνολογίας με αποτέλεσμα να μετατρέπουν τα ευαίσθητα φυτά σε αναίσθητα.
Τα παραγόμενα προϊόντα τους,ωραία στο χρώμα,στη όψη και στη γεύση,ελκυστικά στον καταναλωτή,αλλά ίσως πολύ επικίνδυνα στην υγεία τους.
Σήμερα θα τολμήσω να περιγράψω ,όσο πιο απλά μπορώ,με τι τρόπο αντιμετωπίζω δυο σοβαρούς εχθρούς,που αποτελούν μάστιγα γιά τους παραγωγούς,το Δάκο και τη Μύγα Μεσο-
γείου.Και οι δύο ανήκουν στο γένος των δίπτερων εντόμων,διαφέρουν μόνο στο σχήμα και
στο χρώμα,Ο Δάκος καταστρέφει τον καρπό της ελιάς και η Μύγα Μεσογείου όλα τα φρούτα
και κυρίως τα ροδάκινα.Η καταπολέμηση γίνεται με τον κλασικό τρόπο,αποτελεσματικά,
ραντίζοντας συχνά τα δέντρα με διεισδυτικά οργανοφωσφορικά φάρμακα.
Πώς όμως θα επιτύχουμε την καταπολέμηση του δάκου ,χωρίς τη χρήση των φαρμάκων;
Για το Δάκο π.χ. μεταχειρίζομαι δυο τρόπους:Το δολωματικό και τον απωθητικό.
Για το δολωματικό, χρησιμοποιώ δακοπαγίδες ,προσθέτοντας ένα ελκυστικό διάλυμα
θεϊκής αμμωνίας,δυο κουταλιές της σούπας σε κάθε δακοπαγίδα.Τη δακοπαγίδα την τοποθετούμε στο εσωτερικό μέρος της ελιάς.Μια παγίδα ανά 5 δέντρα αρκεί..
Ο απωθητικός τρόπος,κατά την γνώμη μου,είναι πιο αποτελεσματικός,αλλά χρειάζεται
λίγη δουλειά.Θα χρειαστούμε αρκετά τενεκεδάκια από αναψυκτικά,αφού τα ανοίξουμε απότο
επάνω μέρος,ανοίγοντας στην μια άκρη μια τρύπα απ' όπου θα περάσουμε ένα σύρμα 30
περίπου εκατοστών,για να κρεμάσουμε το τενεκεδάκι στην ελιά.
Μέσα στο τενεκεδάκι βάζουμε κατά το 1/3 πετρέλαιο ακάθαρτο και προσθέτουμε 4 με 5
μπαλίτσες ναφθαλίνη.Το κρεμάμε στο εσωτερικό μέρος της ελιάς σε τέτοια θέση,ώστε να
αιωρείται με το παραμικρό φύσημα του αέρα.Με τις κινήσεις αυτές εκπέμπεται μια έντονη
μυρωδιά την οποία δε δέχεται καθόλου ο Δάκος και αναγκάζεται να απομακρυνθεί.
Ένα τενεκεδάκι ανά 5 δέντρα αρκεί για να διώξουμε το Δάκο και να διατηρήσουμε το
περιβάλλον καθαρό και τη σοδειά μας αμόλυντη.
Το πετρέλαιο δεν εξατμίζεται εύκολα γι' αυτό μια φορά στις 45 μέρες θα χρειαστεί
να΄αντικαταστήσουμε το περιεχόμενο.Τα τενεκεδάκια τα τοποθετούμε από τις αρχές Ιουνίου μέχρι το τέλος Οκτωβρίου
Με τη Μύγα Μεσογείου θα ασχοληθώ μια άλλη φορά,γιατί είναι ένα μυστήριο έντομο, πο-
λύ έξυπνο και πάρα πολύ καταστρεπτικό.
Τις ταπεινές μου αυτές εμπειρίες ,τις αφιερώνω στη μνήμη του πεθερού μου
που ήταν ένας πραγματικά σωστός επαγγελματίας αγρότης.Ήταν για μένα ένας μεγάλος δά-
σκαλος που με έμαθε να αγαπώ και να φροντίζω τα δέντρα και το κυριότερο να σέβομαι τη
Φύση που το τελευταίο καιρό τόσο βάναυσα κακοποιείται.-
Τ Ο Ν Ε Υ Γ Ν Ω Μ Ο Ν Ω






Δευτέρα 10 Μαρτίου 2008

Κλάδεμα ελιάς


Φίλοι ελαιοκαλλιεργητές
Η ελιά,όπως θά ξέρετε,είναι το Εθνικό μας δέντρο,είναι όμως και το πλέον προσοδοφόρο της Επαρχίας μας και σαν τέτοιο αξίζει να το φροντίζουμε ιδιαίτερα.Οι εμπειρίες
μου σ' αυτόν το σκοπό αποβλέπουν.
Τό κλάδεμα θεωρείται ως σοβαρή ελαιοβελτίωση.Τoξύλο,όπως καταλαβαίνετε δεν δίνει καρπό,
αλλά η βλάστηση η φυλλωσιά.Με το κλάδεμα αποβλέπουμε στην απόκτηση ισορροπη-
μένης βλάστησης αφαιρώντας το πλεονάζον ξύλο.
Πώς όμως πρέπει να γίνεται το κλάδεμα;Από τη μακρόχρονη εμπειρία μου πιστεύω ότι ο
κάθε ξυλοκόπος δεν είναι και κλαδευτής.Για να αποτολμήσει κανείς να κλαδέψει την ελιά θα πρέπει να μάθει καλά τη γλώσσα της ελιάς κι αυτή μιλιέται με ορισμένα δεδομένα.
Έτσι,δέντρα πολύ ψηλά,γηρασμένα,χωρίς ικανοποιητική βλάστηση θα πρέπει να χαμηλωθούν και να ανανεωθούν με την αφαίρεση του μη παραγωγικού ξύλου.Κάνουμε μια
εγκάρσια τομή με το αλυσσοπρίονο στο επιθυμητό ύψος που θέλουμε να κατεβάσουμε το δέ-
ντρο.Στό σημείο αυτό της τομής θα βγουν μικροί βλαστοι από τους οποίους,όταν αναπτυχθούν
καλά,κρατούμε ένα-δύο,αφαιρώντας τους άχρηστους.Οι νέοι αυτοί βλαστοί θα αποτελέσουν
τους καινούριους βραχίονες ,τις λεγόμενες στη γλώσσα μας ποδιές ,στο χαμηλό σημείο που δια
λέξαμε να διαμορφώσουμε το ψηλό δέντρο μας.
Εκτός από το παραπάνω χαμήλωμα των ψηλών δέντρων,κάθε χρόνο πρέπει να αφαιρούνται κλωνάρια που δε βρίσκονται καλά από απόψεως θέσεως και αποστάσεως πάνω
στο δέντρο,ώστε τούτο να φωτίζεται και αερίζεται καλά,καθώς επίσης και τα ξεραδιάρικα κλωναράκια στις ποδιές στο σημείο που έχει αναπτυχθεί νέος μονοετής κλαδίσκος.Δεν πρέπει
σώνει και καλά με το κλάδεμα να δώσουμε στο δέντρο μας σχήμα κυπέλου ,αφαιρώντας κάθε
κλωνάρι κατακόρυφο στο κέντρο της όλης κόμης του δέντρου.Κάνουμε μεγάλη ζημιά εκθέτοντας τους βραχίονες στις καυστικές καλοκαιρινές ακτίνες του ήλιου.
Χρησιμοποιούμε κοφτερά εργαλεία και αλείφουμε ,,τις μεγάλες τουλάχιστο τομές ,με μίνιο ή άσπρη λαδομπογιά.

Μια άλλη φορά θα εκθέσω τις απόψεις μου σχετικά με την καταπολέμηση των εχθρών
και των ασθενειών της ελιάς.